Jan Hendrik Spithorst biedt hoop op leven en een luisterend oor.

Mijn naam is Jan Hendrik Spithorst, kankerpatiënt.

In november 2012 kreeg ik de eerste klachten. Mijn arts adviseerde mij een uitgebreid onderzoek te ondergaan naar de oorzaak van mijn pijn en ongemak. Na een paar weken leven in onzekerheid en verschillende diagnoses later, kwam de uitslag als een mokerslag: ik had een zeer agressieve vorm van prostaatkanker.

Op dat moment kwam ik in een mentale achtbaan terecht. Ondanks de hulp van de artsen, miste ik het antwoord op prangende vragen die door mijn hoofd schoten. Waar ben ik aan toe? Wat staat me te wachten? Wat zijn de gevolgen? Hoe ga ik hier mee om en hoe pak ik straks mijn leven weer op?

Al snel begreep ik dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Omringd door de liefde en zorg van mijn gezin, familie en vrienden, besefte ik dat, ondanks hun goede bedoelingen, niemand van hen begreep wat ik door maakte. Ook tijdens de nazorg van de artsen ontdekte ik dat ook zij niet precies weten wat er in een kankerpatiënt omgaat. Ik vond begrip nadat ik iemand sprak die een soortgelijke operatie had ondergaan. Een lotgenoot.

Dit soort gevoelens zijn moeilijk in woorden te vangen. Dat maakt het praten met mensen die dit niet hebben doorgemaakt ook zo moeilijk. Je lichaam en dagelijks bestaan maken ingrijpende veranderingen door en je leeft met het gevoel op het randje van de dood te balanceren. Maar stoppen was geen optie. Ik heb het leven lief, en daarmee ook mijn gezin, familie en vrienden.

Vroeger was praten over kanker taboe. Vroeger dacht men namelijk dat kanker ongeneeslijk en dodelijk was. We leven nu in een tijd waar alles bespreekbaar is, inclusief kanker. Door te praten met lotgenoten ontstaat er berusting. Je leert dat de situatie niet hopeloos hoeft te zijn. Dit begrip geeft het leven weer kleur.

Tijdens mijn herstelperiode realiseerde ik mij dat er veel kankerpatiënten zijn die, zowel vóór als na een zware ingreep, behoefte hebben aan begeleiding. Zij willen praten met mensen met een soortgelijke ervaring. Dat bracht mij op het idee om mijzelf tot contactpersoon te promoveren voor iedere kankerpatiënt die erover wil praten.

Ik weet dat veel patiënten een muur om zich heen bouwen en het liefst zo min mogelijk met andere mensen om willen gaan. Vanuit mijn eigen ervaring weet ik dat dit niet de juiste weg is. Door erover te praten gaat het minder door je hoofd spoken, waardoor je ontvankelijker wordt voor de mogelijkheden.

In maart 2013 werd ik geopereerd. Mijn prostaat en de lymphenklieren in mijn lies werden verwijderd. De operatie leek in de eerste instantie succesvol, maar uiteindelijk bleken er toch uitzaaiingen te zijn. In augustus 2013 ging ik daarom nogmaals onder het mes. Zes weken later werd een verhoging van de PSA-waarde met factor 5 geconstateerd. In andere woorden: de artsen konden me niet meer helpen.

Ikzelf was er echter nog niet klaar mee. Ik ging in gesprek met familie, vrienden en kennissen en stuitte uiteindelijk meerdere malen op dezelfde tip: de geneeskrachtige werking van luchtgedroogde abrikozenpitten. Deze zouden een remmende werking hebben en mogelijk zelfs een helend proces op gang brengen. Ik had niets te verliezen en begon daarom onmiddellijk deze pitten in te nemen.

Wat bleek? Twee weken nadat ik de pitten begon in te nemen, kon mijn arts mijn kanker niet meer terugvinden. Wederom schoten de vragen me door het hoofd. Waarom heeft de arts me niet gewezen op deze alternatieve behandelwijze? Waarom doet de farmaceutische industrie hier überhaupt niets mee? Ik besloot hierop deze behandelwijze onder de aandacht van mijn lotgenoten te brengen en de helende werking van abrikozenpitten te bewijzen.

Opm. Red. Boinnk…Na twee weken dat is erg zeldzaam en geeszins standaard, maar het kán gebeuren, onze ervaring is dat het genezingsproces 4 tot soms wel 6 maanden tijd nodig heeft. Maar positieve uitzonderingen zijn er altijd, helaas: zijn er óók enkele gevallen bekend waar het niet bij aansloeg, c.q. dat men té laat was met de inname/behandeling. aanvulling van Silvia Videler