x

x

Autisme: dan toch te voorkomen (en zelfs te genezen)?

2014 © Rob Daneels (newsmonkey.be)

 x

De afbeelding hieronder en hierboven lijken een verband te suggereren tussen vaccinatie en autisme. Dat kan natuurlijk niet, zo stellen veel overheden en wetenschappers ons steevast gerust. Dat van die link tussen vaccins en autisme, dat zijn ‘indianenverhalen’. Minder gemediatiseerde artsen en wetenschappers laten echter een stevig ander geluid horen. Ondersteund door heel wat onderzoek en sprekende feiten zoals een uitgelekt, intern rapport van vaccinfabrikant GSK. En natuurlijk: dat werpt meteen een heel ander licht op autisme: de aandoening is dan namelijk wél te voorkomen – en zoals je kunt lezen, zelfs te genezen..!

Eerst stond als titel ‘To Journalists on the Eve of Autism Awareness Month’ oven dit artikel, geïnspireerd door dit gelijknamige artikel. Want de kloof tussen wat ik en vele anderen uit wetenschappelijke hoek vernemen, en wat we doorgaans van overheden, artsen en media horen, is werkelijk enorm, voor mij is het écht verbijsterend. Daarom maak ik de hartenkreet van de auteur van dat artikel tot tot de mijne: “Journalisten, doe uw job!” Zodat wat achter de schermen blijkbaar welbekend is, ook bredere bekendheid en erkenning krijgt. Tot meerdere eer en glorie van ons aller gezondheid. Ik doe dat in dit artikel, in de hoop dat vele andere journalisten zullen volgen!

1. Schrijnende cijfers: een ‘epidemie’ en een parallel

Deze afbeelding heeft betrekking op de VS. Ik weet niet of deze helemaal klopt, want als zelfs op dewebsite van de CDC (Centers for Disease Control) cijfers worden genoemd, van 1 : 68 kinderen die vandaag een vorm van autisme zouden hebben, dan klopt dat staatje niet…

Een studie uit 2011 spreekt zelfs over 1 : 38 kinderen met autisme, opnieuw in de VS. Onderstaande tabel zit daar tussenin en houdt het op 1/50. De referentie van deze tabel is niet meteen terug te vinden, maar de cijfers komen wel grotendeels overeen met die van de CDC’s. Indrukwekkende, zo niet huiveringwekkende cijfers..!

De laatste 10 jaar dus meer dan een verdubbeling. Voor België liggen de cijfers rond de 1 : 100. Algemeen wordt aangenomen dat er drie tot vier keer meer jongens dan meisjes met autisme zijn, zodat de autismegraad bij jongens alléén ongeveer het dubbele bedraagt.

Het woord ‘schrijnend’ staat in relatie tot het leven met een kind met autisme, dat voor veel ouders behoorlijk zwaar is. Hoe mooi het ook is, als mensen deze dagen in de media aandacht vragen voor de sterke kanten van mensen met autisme, en hun individualiteit en verscheidenheid benadrukken – ‘duizend mensen met autisme zijn allemaal verschillend’- toch bloedt het hart als ik sommige pijnlijke situaties zie en erover lees.

Het meest raakt het mij als ouders een voorheen kerngezond, open en snel ontwikkelend kind, plots zien achteruitgaan en zijn taal- en sociale vaardigheden zien verliezen. Jawel, dat gebeurt vaak vlak na een vaccinatie, maar daarover dadelijk meer. Sommige bronnen achten een reële stijging van het aantal kinderen met autisme onbewezen, en schrijven de hogere cijfers toe aan een andere en/of betere diagnose.

Net als de auteurs van het genoemde artikel geloof ik daar niets van: dan zouden onderwijzers dat toch gezien hebben? Zagen zij pakweg 30 jaar geleden evenveel kinderen met autisme-achtige symptomen als vandaag dan? Nee toch? En is de diagnosticering de laatste 10 of 5 jaar (want ook in de allerjongste jaren is de toename enorm) zo spectaculair veranderd? Bij mijn weten niet..!

Dokter Natasha Campbell-McBride
Of zoals dr. Natasha Campbell-McBride, neurologe, het in haar verder geciteerde GAPS-boek zegt: “Sommigen wijten de gestegen autismecijfers -vandaag in de UK 1 : 150- aan een betere diagnose. Maar dan zouden de Britse artsen van 15 jaar geleden naast het autisme van 1 kind op 150 gekeken moeten hebben..?! En waar zijn dan al die autistische kinderen naartoe? Dat zouden nu tieners met autisme moeten zijn, want autisme wordt verondersteld niet te verdwijnen. Maar die 1 : 150 tieners met autisme zijn er in de UK niet. Deze uitleg gelooft dus werkelijk niemand.”

Ook professor Luc Montagnier, Nobelprijswinnaar geneeskunde, noemt  in zijn voorwoord tot dit boek van dr. Campbell, de toename van autisme bij jonge kinderen ‘spectaculair en verontrustend’. Een andere sprekende afbeelding die een sterk verband tussen vaccinatie en autisme suggereert, zie je hiernaast.

Dan zijn er de cijfers voor Engeland die ook zulke parallelle stijging van autisme-aantallen en aantal vaccinaties laten zien: meteen na de invoering van het MBR (mazelen, bof, rodehond)-vaccin in 1988 steeg het aantal autismegevallen er van minder dan 1/2500 tot 1/800; verder tot 1/500 in 1990-1991 vlak na de invoering van de vervroegde DKT (difterie, kinkhoest, tetanus)-vaccinatie; tot 1/345 in 1993 na toevoeging van het Hib-vaccin in oktober 1992; en recent tot 1/64, na de verdere uitbreiding van het vaccinatieprogramma.

Deze cijfers maken volgens mij duidelijk dat autisme in geen geval een puur erfelijk bepaalde aandoening is. Genetische aandoeningen nemen niet zo snel in die mate toe. En dan zouden eeneiige tweelingsbroers of -zussen altijd beiden autisme hebben, wat niet het geval blijkt te zijn..! Of deze cijfers ook aantonen dat vaccins autisme veroorzaken: op zich nog niet. Het kan ook allemaal ‘toeval’ zijn of met andere factoren te maken hebben. Maar als ik alles overweeg wat hier nog volgt, lijkt het mij zonder meer duidelijk dat vaccins hierin op z’n minst een zeer cruciale rol spelen. Op z’n minst!

2. Nauwelijks autisme waar & wanneer er géén vaccinatie is..!

Autisme werd formeel ontdekt in 1943 door de Amerikaanse (van oorsprong Oostenrijkse) kinderpsychiater Leo Kanner, en bijna gelijktijdig door de Oostenrijkse kinderarts Hans Asperger (Hier). Volgens sommigen was de aandoening eigenlijk al veel eerder beschreven, volgens anderen ontdekten deze heren echt iets nieuws.

Kanner zou gezegd hebben: “The condition differs markedly and uniquely from anything reported so far” (Neil Miller, Vaccine Safety Manual, p. 155). Interessant is het volgende: volgens Miller stelden Kanner en zijn tijdgenoten de aandoeningaanvankelijk -in de VS van de jaren 1940- enkel in de gegoede middenklasse vast. En laat dat nou precies de groep zijn, die vanaf de late jaren 1930 met vaccineren was begonnen. Pas later, vanaf de jaren 1960, werd autisme er in alle sociale klassen vastgesteld – nadat ook vaccins zich over de hele bevolking verspreid hadden. Opnieuw een staaltje van sterk toeval..?

Even opmerkelijk: de Eisenstein Medical Centers in groot-Chicago werden in 1973 door dokter Mayer Eisenstein opgericht met de bedoeling een open, zo natuurlijk mogelijke medische verzorging te bieden aan de bevolking. Deze centra begeleiden veel thuisbevallingen en bieden patiënten -waaronder veel kersverse moeders- qua vaccinatie uitdrukkelijk de vrije keus, op basis van uitgebreide vaccinatie-informatie.

Het gevolg is dat hun patiënten heel weinig tot vaccinatie overgaan. En, toeval of niet: ze krijgen nauwelijks autisme!!Een reusachtig verschil met de gemiddelde 1 : 50 ! Je kunt dr. Eisenstein daarover horen in onderstaand filmpje. Blijkbaar komt ook astma en diabetes bij hun patiënten stukken minder voor dan gemiddeld – twee andere aandoeningen die vaak met vaccinaties in verband worden gebracht (waarover straks meer). Ook andere ziekenhuizen die verschillende medische benaderingen aanbieden, zien bijna nooit autisme voorkomen bij diegenen onder hun patiënten die niet gevaccineerd zijn. Hier het filmpje met dr. Eisenstein:

x

x

3. De vele getuigenissen van plotselinge regressie na vaccinatie

Heel wat ouders en artsen wereldwijd getuigen ervan: een gezond, prima ontwikkelend kind dat al loopt en praat, gaat kort na een inenting plots achteruit, kan vaak na korte tijd (bijna) niet meer praten en verliest zijn interesse in interactie met de omgeving. Of varianten daarop. Uiteindelijke diagnose: autisme. Dit stramien is te zien in onderstaande pakkendedocumentaire Shots in the Dark van Lina Moreco, waar ook over de wetenschappelijk zoektocht -en de obstakels daarbij- naar de verklaringen van dit effect van het vaccin gesproken wordt.

x

x

Heel interessant is natuurlijk ook het interview dat John Consemulder had met de erudiete huisarts Hans Moolenburgh, die meteen ook spreekt over mogelijkheden tot genezing. Jjawel, van autisme dus..!

x

4. Getuigenissen over volledig herstel van autisme

Zelf hoorde ik deze moedige Belgische moeder aan het woord, die haar zoon autistisch had zien worden na vaccinatie. Na een lange zoektocht slaagde zij er, met de hulp van het Autism Research Institute, in hem hier volledig van te laten herstellen. Ook de CEASE-methodiek waar dr. Moolenburgh mee werkt, de erfenis van vaccinatieschade-deskundige Tinus Smits, zorgt in bijna alle gevallen voor een wonderbaarlijk herstel. Zie HIER een eerder artikel op de site.

‘Het is verbazingwekkend om te zien hoe deze behandelmethode zoveel lijden van kinderen en hun ouders kan oplossen. Hopelijk tonen deze verhalen aan dat anderen deze methode ook succesvol kunnen toepassen.’

Tinus Smits (1946-2010)

5. Rechtbanken erkennen het verband vaccinatie-autisme

En ze leggen er schadevergoedingen voor op. In Italië gebeurde dat bijvoorbeeld in juni 2012, zoals dit artikel uit The Independent vertelt. (EnHIER in het Nederlands op WantToKnow). En in de VS heb je het ‘Vaccine Injury Compensation Program’, bijgenaamd “vaccine court”, dat geen echte rechtbank is maar veeleer een administratieve procedure waarbij de overheid vaccinatieschade kan vergoeden als de patiënt een oorzakelijk verband tussen het vaccin en de schade kan aantonen.

Dit programma is in de jaren 1980 ingesteld om te vermijden nadat vaccinfabrikanten immuniteit hadden bewerkstelligt bij de Amerikaanse overheid voor vaccinatieschade..! Dreigend dat ze er de brui aan zouden geven wanneer ze aansprakelijk gesteld zouden kunnen worden en schadeclaims zouden krijgen. Daarom stelt de VS-overheid zich in hun plaats aansprakelijk voor alle vaccinatieschade…!

Het oorzakelijk verband wordt enkel erkend als de schade op een lijst met ‘mogelijke bijwerkingen van vaccinatie’ voorkomt. Hoewel bij autisme daar -voor zover bekend- niet op staat, zijn er tientallen gevallen waar dit ‘vaccine court’ toch vergoedingen heeft toegekend voor autisme-na-vaccinatie, zij het dan officieel op grond van andere vastgestelde symptomen: kijk in dit verband eens naar dit overzicht uit de Huffington Post van vorig jaar…!

Ook hier zijn de getuigenissen sprekend: “Meanwhile, parents, grandparents, friends and neighbors of both children testified they were developmentally normal, if not advanced for their age when they developed seizures, spiking fevers and other adverse reactions to their vaccines. According to these eyewitnesses, the children never fully recovered, and instead began losing vocabulary, eye contact and interest in others around them, all classic symptoms of regressive autism.“

of vertaald:
‘Ondertussen zijn ouders, grootouders, vrienden en buren van beide kinderen gehoord en hebben zij getuigd dat beide kinderen zich normaal ontwikkelden, zelfs nog vóór liepen in hun ontwikkeling, ten opzichte van andere leeftijdsgenootjes. Tot het moment dat ze allerlei aandoeningen kregen, koortsaanvallen en andere heftige reacties op de hen toegediende vaccinaties. Volgens deze getuigen, zijn de kinderen nooit volledig hersteld, integendeel: ze begonnen hun woordenschat te verliezen, oogcontact met hen werd schaars en hun interesse in mensen om hen heen verloren ze ook. Allemaal symptomen van regressief autisme .”

6. Zelfs vaccinfabrikant GSK erkent het verband met autisme..!

In een vertrouwelijk, maar uitgelekt rapport van eind 2011 citeert GlaxoSmithKline autisme als één van de gemelde ‘ongewenste effecten’ van hun veelgebruikte (en bij ons aan baby’s van twee maanden toegediende) zesvoudige vaccinInfanrix Hexa – naast, wil ik terloops opmerken, enkele tientallen sterfgevallen (!) voor dezelfde rapporteringsperiode 2009-2011. Zoals voor alle bijwerkingen van medicijnen, is de oorzakelijkheid van zo’n verband nooit strikt te bewijzen: sommige van die effecten kunnen aan toeval te wijten zijn, dus wel nà maar niet door de vaccinatie plaatsgevonden hebben – maar natuurlijk niet alle. Zoals uit studies is gebleken (zie verder), treedt autisme opvallend vaak in de eerste dagen na toediening van een (MBR-)vaccin op, zodat een oorzakelijk verband statistisch wel erg waarschijnlijk wordt. En de dokters die in het GSK-rapport geciteerd worden en de bijwerkingen vaststellen, beschrijven die wel degelijk als het rechtstreekse gevolg van het vaccin.

Ook de bijsluiter van sommige vaccins vermeldt uitdrukkelijk autisme als gemelde bijwerking: Hier (pdf) weggestopt tussen andere mogelijke bijwerkingen, op pagina 11.

7. Dr. Wakefield langzaam maar zeker in ere hersteld..

Andrew Wakefield is de Britse arts en onderzoeker die in de jaren 1990 de klachten van een aantal ouders over het ontstaan van autisme na (meer bepaald MBR-)vaccinatie serieus nam en begon te onderzoeken. Vele artsen hadden sinds de invoering van het MBR-vaccin in Engeland in 1988 zulke gevallen gezien en dit vermoede verband aan de bevoegde Britse overheidsinstanties gemeld. Wakefield ontdekte dat kinderen met autisme systematisch ook darmproblemenhadden; hij vond in hun ontstoken lymfeklieren hetzelfde mazelenvirus terug dat in het MBR-vaccin (Bof, Mazelen en Rode Hond) gebruikt werd.

Hij publiceerde hierover in 1998 zijn beruchte artikel in The Lancet, waarin hij suggereerde dat het MBR-vaccin een rol zou kunnen spelen bij het ontstaan van zowel de vastgestelde, specifieke darmwandontsteking als de symptomen van autisme, en dat dit verder onderzocht moest worden. Dat werd hem echter niet toegestaan: hij had blijkbaar een taboe doorbroken en werd tegengewerkt.

Er werden studies gepubliceerd met als doel zijn bevindingen te ontkrachten; volgens mijn informatie speelde onder anderen mediamagnaat Murdoch, wiens zoon aan het hoofd van MBR-vaccin-fabrikant GSK stond, daarbij een rol, en was op z’n minst één van die studies door vaccinfabrikant Merck gesponsord. Wakefield kreeg een proces aan zijn been en verloor zijn job en zijn recht om in de UK de geneeskunde te beoefenen.

Een sfeerbeeld van heel dit gebeuren zie je ook in bovenstaande documentaire Shots in the Dark. Inmiddels lijken meer en meer collega-wetenschappers zijn bevindingen bij te treden, zoals uit de verder geciteerde studies blijkt. Niettemin wordt in medische middens en op websites allerhande Wakefield nog altijd afgeschilderd als ‘een charlatan, wiens schuld het is dat sommige kinderen vandaag nog aan mazelen sterven omdat ze niet ingeënt zijn’. Inhoudelijk klopt daar niets van, maar reputatieschade blijft blijkbaar lang hangen, en vermoedelijk spelen hier ook allerlei belangen mee (zie puntje 10).